مسئله گرسنگی در هند به‌عنوان یک بحران پیچیده و فراگیر نه تنها با کمبود منابع غذایی بلکه با چالش‌های سیستماتیک در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ارتباط دارد. در کشوری با جمعیتی بالغ بر یک میلیارد و چهارصد و بیست و نه میلیون نفر، که به‌عنوان بزرگ‌ترین دموکراسی جهان شناخته می‌شود، گرسنگی و سوءتغذیه نه‌تنها معضلی به‌ظاهر غیرقابل حل است، بلکه به یک معمای سیاسی نیز تبدیل شده است. بسیاری از کارشناسان و سیاستمداران به این نکته اشاره کرده‌اند که در کشورهایی که دموکراتیک هستند، پاسخگویی دولت به نیازهای عمومی می‌تواند از وقوع فاجعه‌های انسانی مانند قحطی جلوگیری کند. با این حال، تجربه هند نشان می‌دهد که حتی در کشوری با نظام دموکراتیک، چالش‌های مربوط به گرسنگی و سوءتغذیه همچنان باقی است.
در هند، با وجود اینکه دموکراسی قدرتمند و نهادهای حکومتی فعال وجود دارد، سیاست‌های اجرایی و پاسخگویی به نیازهای مردم در بسیاری از موارد ناکافی است. برخی مناطق هند، به‌ویژه در ایالات شرقی مانند اوریسا و بنگال غربی، شاهد مرگ و میر ناشی از گرسنگی و سوءتغذیه هستند که همچنان یک «اورژانس خاموش» به‌شمار می‌رود. این وضعیت، در کنار مشکلاتی مانند فقر گسترده و عدم دسترسی به منابع غذایی کافی، نشان‌دهنده این است که بحران‌های انسانی در هند نه‌تنها به‌واسطه بحران‌های طبیعی بلکه به‌طور عمده به‌دلیل ناکارآمدی‌های ساختاری و بی‌توجهی به نیازهای ضروری بخش‌هایی از جامعه به‌ویژه اقشار محروم به‌وجود می‌آید.
یکی از جنبه‌های کلیدی در تحلیل بحران گرسنگی در هند، این است که نهادهای دولتی و خصوصی در ارائه خدمات به مردم به‌ویژه در مناطق دورافتاده و کم‌برخوردار با چالش‌هایی جدی روبرو هستند. در این زمینه، رسانه‌ها نیز نقش مهمی ایفا می‌کنند. گزارش‌های رسانه‌ای می‌توانند به برجسته‌سازی مشکلات فقر و ناکارآمدی‌های اجرایی و سیاسی کمک کنند. این در حالی است که در برخی موارد، فشار اجتماعی و نهادهای نظارتی می‌توانند به تسریع حل مسائل کمک کنند.
کتاب گرسنگی و دموکراسی هند (Starvation and India’s Democracy) نوشته دَن بَنیک (Dan Banik) که در سال ۲۰۰۷ منتشر شده است، به‌طور جامع به بررسی این مسائل می‌پردازد. نویسنده در این کتاب نشان می‌دهد که چرا علیرغم دموکراسی هند، همچنان مشکل گرسنگی و سوءتغذیه به‌ویژه در مناطق فقیر و آسیب‌پذیر این کشور یک بحران مستمر است. بَنیک با استفاده از داده‌های کمی و کیفی در سطوح ملی، ایالتی و محلی، به تحلیل تعاملات بین نهادهای مختلف دولتی و اجتماعی در مقابل این بحران پرداخته است. در این کتاب همچنین به تأثیر برنامه‌های دولتی مانند سیستم توزیع عمومی (PDS) و خدمات یکپارچه توسعه کودک (ICDS) در کاهش گرسنگی و مرگ‌ومیر ناشی از آن پرداخته می‌شود.
کتاب دَن بَنیک یک منبع ارزشمند برای پژوهشگران و علاقه‌مندان به تحلیل‌های اجتماعی و اقتصادی در زمینه چالش‌های دموکراتیک هند و سیاست‌های غذایی و اجتماعی است. این اثر به‌طور خاص برای افرادی که در حوزه‌های اقتصاد، علوم سیاسی، فلسفه و مطالعات آسیای جنوبی فعالیت می‌کنند، منبعی غنی محسوب می‌شود.
